Heeft je hond vetbulten? Vetbulten herkennen & verwijderen

Zie je tijdens een knuffelsessie op de bank een bult bij je hond? Het eerste wat je moet weten, is dat er geen reden tot paniek is. Het is niet ongebruikelijk dat er tijdens het leven van een hond bulten op het lichaam ontstaan; vaak zijn ze goedaardig. Dat betekent echter niet dat je het moet negeren. Laat je dierenarts de vetbult snel beoordelen, zodat ze kunnen vaststellen wat de bult precies is en of er behandeling nodig is. Een veelvoorkomend type bult is een vetbult. Hoewel deze vetbulten meestal goedaardig zijn, kunnen ze groeien en soms complicaties veroorzaken. Daarom is het de moeite waard om de verschillende soorten vetbulten bij een hond te herkennen, en eventueel te verwijderen.

Wat zijn vetbulten bij een hond?

Dr. Jerry Klein legt uit dat een vetbult in de eenvoudigste vorm “een holte is die wordt gevormd rond een membraan dat meestal is gevuld met vloeistof, half vloeibare stof of vast materiaal.” Deze zakjes ontwikkelen zich in het weefsel op of in elk deel van het lichaam. Maar, zoals hij zegt, “de meeste vetbulten waar we aan denken, bevinden zich meestal op of iets onder de huid.” Meestal bevatten vetbulten afscheidingen die van nature in het lichaam voorkomen, maar soms kunnen ze ongebruikelijke afbraakproducten bevatten, zoals keratine (een huidproteïne) of dode cellen.

Wat veroorzaakt vetbulten bij honden?

Sommige rassen hebben een genetische aanleg om vetbulten te ontwikkelen. Dr. Klein legt uit dat sommige terriërs gevoelig zijn voor folliculaire vetbulten (vetbulten bij het gebit), evenals haarloze rassen. Rassen zoals de Chinese naakthond “hebben comedonen, beter bekend als mee-eters, omdat de melanine niet erg actief is en ze gemakkelijk verstopte kanalen krijgen,” zegt hij. Andere rassen die gevoelig zijn voor vetbulten zijn Basset Honden, Boxers, Engelse Springer Spaniëls, Schnauzers en Golden Retrievers.

Enkele andere triggers voor vetbulten zijn:

• Verwondingen
• Drukpunten
• Infectie
• Bepaalde ziekten of medicijnen
• Eigenaardige reacties op injecties.

Veel voorkomende typen vetbulten bij honden

Net als bij mensen kunnen honden verschillende soorten vetbulten ontwikkelen, waarvan het overgrote deel goedaardig is en geen kanker veroorzaakt. Dit zijn enkele van de meest voorkomende soorten die je aan de buitenkant van je hond kunt vinden:

Echte en valse vetbulten

“Echte vetbulten hebben een slijmvlies die afscheidingen produceert. Ze vormen zich meestal in de gebieden van de zweetklieren, vaak gerelateerd aan verstopte kanalen,” zegt Dr. Klein. Hij legt uit dat dierenartsen meestal een chirurgische verwijdering aanbevelen om herhaling te voorkomen. Valse vetbulten hebben geen slijmvlies en ontstaan vaak door letsel of verwonding. Als het dode weefsel vloeibaar wordt, ontstaat er een met vloeistof gevulde massa.

Talgklier vetbulten

Dr. Klein legt uit dat talgklier vetbulten, een van de gemakkelijkste types om geïnfecteerd te raken, veel voorkomen bij honden. “Ze zijn gevuld met wat talg of natte was wordt genoemd,” zegt hij. “Ze kunnen behoorlijk groot en lastig worden en ontstekingen veroorzaken.” Terwijl talgklier vetbulten zich ontwikkelen in de talgklieren die geassocieerd zijn met de haarzakjes, moet je deze niet verwarren met folliculaire vetbulten (vetbulten bij het gebit). Je zult talgklier vetbulten vaak zien rond het hoofd, de nek en de bovenbenen.

Folliculaire vetbulten

“Folliculaire vetbulten zijn celvetbulten die geassocieerd zijn met de basis van de haarfollikel, die vaak geïrriteerd of ontstoken raakt,” zegt Dr. Klein. “Je kunt vetbulten hebben, die lijken op kleine mee-eters, en ze bevatten materiaal dat gemakkelijk kan worden uitgedrukt of uitgeperst.” Hij legt uit dat het materiaal in deze harde vetbulten kan variëren. Soms komt het met zwart, wit of zelfs een soort kaasachtige, onaangenaam ruikende afscheiding tot uiting. Ze zijn erg gebruikelijk bij honden, vooral rond de mond en de benen, en zijn, net als talgklier vetbulten, vatbaar voor infecties.

Dermoid vetbulten

Dermoid vetbulten (vetbulten bij de eierstok) zijn niet zo gebruikelijk, maar Dr. Klein legt uit dat hij deze aangeboren massa’s heeft gezien in het nekgebied van Rhodesische pronkrug en Kerry Blue Terriërs. “Ze worden gevormd waar er een scheiding is tussen de epidermis en ander onderliggend weefsel,” zegt hij.

Hoe herken je vetbulten bij je hond

Vetbulten kunnen er anders uitzien en aanvoelen, afhankelijk van het type. Ze groeien meestal langzaam en vormen gladde, verhoogde bulten op of onder de huid. Soms lekken ze afscheiding en na verloop van tijd kunnen ze gaan zweren en van kleur veranderen. Ze zijn meestal wit, blauw of van een donkere tint.

Interne gezwellen, zoals ovarium vetbulten, kun je niet zien, maar symptomen zoals gedragsveranderingen, pijn, zwelling, ziekte of afscheiding kunnen gepaard gaan met hun groei.

Waarom een dierenarts vetbulten moet controleren

Wat voor soort bult je ook op je hond vindt, het is altijd een goed idee om een dierenarts ernaar te laten kijken zodra dat kan. Vetbulten zijn misschien niet levensbedreigend, maar ze kunnen problemen veroorzaken naarmate ze groter worden of als ze geïnfecteerd raken. Bovendien kan wat je denkt dat een vetbult is, iets ernstigers zijn of een andere behandeling vereisen. Dr. Klein raadt aan dat als je al een welzijnscontrole hebt gepland in de komende paar weken, je kunt wachten tot dan als de vetbult je hond niet stoort.

In de tussentijd raadt hij aan om een klein dagboek bij te houden. “Je probeert te kijken: groeit het? Zo ja, groeit het gelijkmatig? En hoe snel groeit het? Verandert de kleur wanneer het groeit of wordt het roder of gaat het ontsteken? Veroorzaakt het meer problemen voor de hond? Bijt of krabt de hond eraan? Komt het naar het oppervlak? Of zweert het?” Natuurlijk, als je hond pijn heeft of ongemak ervaart, of als je een infectie vermoedt, maak dan een afspraak bij de dierenarts.

Hoe dierenartsen vetbulten diagnosticeren

Dr. Klein legt uit dat bij de diagnose van vetbulten bij honden veel factoren een rol spelen. “Als de groei van de lichaamsstructuur kan worden gescheiden, spelen het ras en de leeftijd van de hond, en de locatie van de groei allemaal een rol in de beslissing van de dierenarts over hoe verder te gaan,” zegt hij. Maar zelfs als je dierenarts vermoedt dat het een kwaadaardige vetbult is, “is de enige manier om dit te bewijzen door diagnostische middelen te gebruiken door al of een deel van de groei te verwijderen en deze te laten beoordelen in een laboratorium,” zegt Dr. Klein.

Dit gebeurt meestal door middel van een biopsie of, vaker, zal je dierenarts het gebied antiseptisch reinigen en een fijne naald aspireren. Dr. Klein legt uit dat je dierenarts een kleine naald in het midden van de groei zal steken om wat afscheiding af te zuigen en dit dan op een glaasje uit te persen. Vaak zal de dierenarts de weefsels in hun kliniek onder de microscoop evalueren (histopathologie genoemd), maar soms moeten ze het materiaal naar een laboratorium sturen. Dit kan het type vetbult bepalen en ernstige ziekten uitsluiten.

Wanneer moet een dierenarts vetbulten behandelen of verwijderen?

Als je dierenarts de bult op je hond diagnosticeert als een kwaadaardige vetbult, zal het behandelplan afhangen van het type, de locatie en het groeistadium. Als de groei niet te groot is, niet geïnfecteerd is en geen pijn of ongemak veroorzaakt, kan je dierenarts voorstellen om het te laten en het te monitoren op eventuele veranderingen. Sommige vetbulten, zoals die veroorzaakt worden door trauma, kunnen vanzelf verdwijnen.

Voor zwerende of geïnfecteerde vetbulten kunnen niet-invasieve behandelingen, waaronder het toedienen van medicatie en het schoonmaken van het gebied, de beste optie zijn. Als de vetbult veel pijn veroorzaakt of groot wordt, kan chirurgische verwijdering noodzakelijk zijn.

Wat voor andere gezwellen kunnen worden verward met vetbulten?

Het is gemakkelijk om verschillende gezwellen te verwarren met vetbulten. Volgens Dr. Klein worden gezwellen genaamd lipomen het vaakst gezien. “Lipomen zijn vetcellen die samenklonteren en een groei vormen. Ze kunnen klein beginnen en groot worden, maar gelukkig zijn ze meestal geen kankers,” zegt hij. “Sommige honden kunnen leven met veel lipomen, zelfs vrij grote, totdat het een gebied wordt dat mechanische problemen of obstructie kan veroorzaken.”

“Wat opvalt, is dat ze stevig zijn, niet met vloeistof gevuld, in tegenstelling tot vetbulten,” zegt Dr. Klein. “Gewoonlijk, als je een hond probeert te betasten, kun je je vingers rond de hele omtrek ervan plaatsen, en kun je vaak je vinger eronder krijgen.” Hoewel kanker de grootste zorg is, ga zo snel mogelijk naar de dierenarts voor welke bult je ook bij je hond vindt. Ze kunnen de diagnostiek uitvoeren om je gerust te stellen of een behandelplan opstellen.

Conclusie

In deze blog hebben we besproken wat je moet weten over vetbulten bij honden. Het is geruststellend om te weten dat niet elke bult reden tot paniek hoeft te zijn. Vaak zijn deze knobbels goedaardig, maar dat betekent niet dat je ze moet negeren. Het is belangrijk om je dierenarts snel te laten beoordelen wat het is en of er behandeling nodig is. We hebben ook de verschillende soorten vetbulten bij honden besproken en wanneer ze reden tot bezorgdheid kunnen zijn. Onthoud dat, wat je ook aantreft bij je trouwe viervoeter, het altijd verstandig is om het door een dierenarts te laten onderzoeken, zodat je hond gezond en gelukkig kan blijven.

Bronnen

1. Seung-Min, L., Jang, M. S., Mann, F. A., Choi, S., Lee, J. K., & Kim, J. (2020). Intradiploic epidermoid cyst in a dog. Javma-journal of The American Veterinary Medical Association, 257(2), 183–188. https://doi.org/10.2460/javma.257.2.183
2. Liptak, J. M., Canfield, P., & Hunt, G. B. (2000). Dermoid cyst in the tongue of a dog. Australian Veterinary Journal, 78(3), 160–161. https://doi.org/10.1111/j.1751-0813.2000.tb10583.x
3. De Decker, S., Davies, E., Benigni, L., Wilson, H., Pelligand, L., Rayner, E., Shihab, N., & Volk, H. A. (2012). Surgical treatment of an intracranial epidermoid cyst in a dog. Veterinary Surgery, 41(6), 766–771. https://doi.org/10.1111/j.1532-950x.2012.01010.x
4. Johnstone, G. (2022). Types of cysts on dogs: What you need to know. American Kennel Club. https://www.akc.org/expert-advice/health/types-of-cysts-on-dogs/
5. Konar, M., Lang, J., Flühmann, G., & Forterre, F. (2008). Ventral intraspinal cysts associated with the intervertebral disc: magnetic resonance imaging observations in seven dogs. Veterinary Surgery, 37(1), 94–101. https://doi.org/10.1111/j.1532-950x.2007.00353.x